MEKKENİN FETHİ 2015

Mekkenin fethi ne zaman? Sorusu bugün merak edilen konuların başında geliyor. Mekkenin fethi, Müslümanların, Kureyşlilerin elindeki Mekke’nin fethedilmesi olayı anlamına gelmektedir. 11 Ocak 630 da fethedilen Mekkenin fethi Hicri 20 Ramazan 8'e denk gelmektedir. Mekkenin Fethi ne zaman? Bu yıl 31 Aralık 2015 tarihine denkgelmektedir. Müslümanlar ve Kureyşliler arasında imzalanan Hudeybiye anlaşmasından sonra Mekkeli Kureyşlilerin müttefiki olan Beni Bekir kabilesi bu antlaşmaya aykırı biçimde, Müslümanların himayesindeki Huzaa kabilesine saldırması üzerine, İslam peygamberi Muhammed Mekke'ye haber göndererek, öldürülenlerin kan bedellerinin ödenmesini talep etmiş yapılan görüşmeler uzlaşma imkanın olmaması üzerine Mekke İslam peygamberi Muhammed, Hicret'in 8. yılı, ramazanın 10. pazartesi günü 10 bin kişilik bir ordu ile fethedilmiştir. Mekke’nin Fethi Müslüman âlemi açısından büyük önem taşımaktadır. Bu günü en anlamlı şekilde kutlamak için özel sözler söylenir, şiirler okunur bugünün önemi ile ilgili paylaşımda bulunur. En güzel Mekke’nin Fethi sözleri ile Mekke’nin fethi dursun ali Erzincanlı sözleri ve şiirlerini haberimizin ayrıntılarında bulabilirsiniz.

MEKKE’NİN FETHİ DURSUN ALİ ERZİCANLI SÖZLERİ

Mekke’nin Fathi ile ilgili Dursun Ali Erzincalı sözleri herkes tarafından büyük ilgi görmektedir Dursun Ali Erzincanlı tarafından anlatılan fetih olayı dinleyenlere o günleri adeta yaşatmaktadır.  Mekke’nin Fethi ile ilgili sözler haberimizde.

DURSUN ALİ ERZİNCALI MEKKE’NİN FETHİ SÖZLERİ

Mekkenin Fethi Her şey bir şiirle başladı.Peygamber huzurunda okunan bir şiirle…, Kızgın kum fırtınalarından,Adem vadisinden kopup gelen bir şairle…;

Ardında kırk süvari,

Ve alev alev yanan gözlerinde ihanet haberleri.

Bu şair, huzaa kabilesinden Amr bin Salim’di.

En üst perdeden okudu şiirini,

Ve gözlerini kırpmadan dinledi Nebi;

Kureyşîler sana verdikleri sözde durmadılar,

Hudeybiye’de seninle yaptıkları misakı bozdular.

Dursun Ali Erzincanlı Mekke’nin Fethi Şiirleri

Bizi Vetir’de,

Kendi yurdumuzda gafil avladılar.

Benim kimseyi yardıma çağırmayacağımı,

Çağıramayacağımı sandılar.

Dedi ve durdu.

Şair ağlıyordu.

Peygambere çevrildi tüm gözler

Ve o an tutuldu nefesler.

Sahabenin başları yere değiyordu,

Çünkü mübarek alınlarındaki damar belli oluyor,

Peygamber celalleniyordu.

Ey Nebi!

Allah’ın kullarını yardıma çağır,

İçlerinde Allahın Rasulü de olsun

Yapılan zulme, öfkesinden renkten renge girsin,

Ve büyük bir ordunun başına geçip,

Denizler gibi köpürerek akıp gelsin.

Şiir bitmişti,

Şair de bitmişti.

Gözler hâlâ peygamberdeydi,

Allahın râsûlü, ridasını toplayıp ayağa kalktı!

Ve sahabe ayağa kalktı.

Şimdi konuşan peygamberdi;

Eğer kendime yardım ettiğim şeylerle

Huzaalara yardım etmezsem,

Ben de yardım görmeyeyim.

Varlığım kudret elinde olan Allah’a andolsun ki,

Kendimi ve ev halkımı koruduğum gibi,

Bunları da koruyacağım.

Şimdi haber salın yeryüzüne!

Allah’a ve Ahiret gününe iman edenler Medine’de toplansın.”

Medine dağlarında savaşın ritmi,

Sokaklarında peygamber sessizliği…

Konuşmuyor nebi

Hane-i saadet’te kılıçlar bileniyor

Hane-i Saadet’te zırhlar temizleniyor

Ve şehirlerin anası gülüyor.

Mekke-i mükerreme uzaktan gülüyor.

Gül ey Mekke! Gün senin günündür

Gün senin fetih günündür.

Gül ki, bu dönüş sanadır.

Baksana,

Dün bağrından koparılan yiğitler dönüyor sana

Erak topraklarını savuran rüzgar dönüyor önce

Ardından büyük bir birlik;

Başlarında Halid bin Velid!

Arkadan ey Mekke!

Senin topraklarında yaşarken

Rabbim Allah’tır dedi diye sövülen,

İşkence gören,

Her tarafı kıpkızıl kurban taşları gibi

Kan içinde kalan muhacirler geliyor.

En önde Zübeyr bin Avvâm geliyor

Hani sekiz yaşında müslüman olan

Hani onbeş yaşında senden koparılan

Amcası onu bir hasıra sarmıştı hani

Ateş dumanına tutmuştu

Küfre dönsün diye.

Ama o dönmedi küfre

Ve peygamber yıldızlarından biri olarak

En önde sana dönüyor ey Mekke!

Sonra bir bölük halinde Beni gıfarlar geliyor!

Bayrakları Ebu Zer Gıfari’nin elinde…

Şu müslüman oluşunu Kâbede ilan edince

Bayılana kadar dövülen Ebu Zer geliyor.

Eslemler geliyor bölük halinde

Müzeyneler bin kişilik alayla geçerken çölden

Tekbir sesleri geliyor göklerden

Ey Mekke başka kimi bekliyorsun söyle!

Hz.Hamza’yı mı?

Musab bin umeyr’i mi?

Onlar,

Şehitler ordusuyla tebessüm ediyorlar sana

Ve baksana

Gözleri ışıl ışıl

sana yaklaşan ve tozu dumana katan

bir alayı seyrediyorlar

Kapkara bir taşlığı andıran bu alay da kim

Bir hareketlilik semada…

Bunlar ölüme susamış savaş erleri Ensâr!

Ve en ortada simsiyah sarığıyla Yâr!

O an Peygamberler ayakta,

Melekler ayakta

Şehitler ayakta…

Ey Mekke Kalkabilirsen sen de kalk

Çünkü gönüllere safâ geliyor

Hazreti Muhammed Mustafa! geliyor

Sekiz yıl geçti aradan

Sensiz tam sekiz yıl geçti…

Gittiğin gece

Uzaktan dönüp Kâbe’ye bakınca;

Mekke!demiştin,

Sen benim için bütün dünyadan daha değerlisin

ama senin insanların beni rahat bırakmıyor

deyip gitmiştin.

Yıldızlar da seninle birlikte gitmişti.

Kapkaranlık geceler kalmıştı ardında.

Mekke öksüz kalmıştı.

Ve Mekke çocukları…

Çocuklar hep

Sümeyye’nin toprağa düştüğü yerde oynadı,

Habbâb bin Eret’in ateşe atıldığı yerde oynadı

Hane-i Saadetin üzerinde

Sevr mağarasından kalma güvercinler bekledi seni .

Kâbe-i Muazzama’da namaz kılışını özleyen Hârem,

Haticetül Kübrâ’nın hatıraları,

O gül kokuna hasret kalan sokaklar bekledi seni.

Şimdi Kasva’dan inmez misin Ya RasulAllah!

İnmez misin ki,

Ayaklarından öpsün mekke toprakları

Ve kaldırmaz mısın başını ki

Nur çehreni seyretsin âlem

İşte Rasulullah’ın nur yüzü göründü.

İşte Rasulullah bakıyor.

Başında yemen işi simsiyah bir sarık.

O Alnındaki nura kurban olalım.

Rasulullah Kâbe’ye bakıyor.

Ve işaret ediyor Hz. Bilâl’e…

Bilâl, Kabe-i Muazzamâ’nın üzerinde…

Şimdi Bilâli dinlesin yer ve gök.

Dursun Ali Erzincanlı

MEKKE'NİN FETHİ DURSUN ALİ ERZİNCALI

Kaynak: Ajans Haber