Totem Nedir ?

Alm. Totem (n) und Totemismus (m), Fr. Totem et totémisme (m), İng. Totem and totemism. Kuzey Amerika ve Avustralya gibi birbirinden uzak iki bölgede yayılan bozuk inançlardan birinin adı. İnsanların kudsi olarak kabul ettikleri ve yaptıkları taş, ağaç, hayvan, bitki gibi şeylere ’Totem’, bu batıl inanca ve tapmaya da ’Totemcilik’ denmektedir. Oturacak yer anlamına gelen ’Totemcilik’, Amerika’nın ’Erdeken’ boyunun dilinden alınmıştır. Totemcilik, bir çeşit puta tapıcılık, totem de puttur. Totemciler, ilahi dinlerden hiçbirisine inanmazlar. Bazı sosyologlara göre totemcilik inancı, henüz klan dönemini yaşayan küçük insan topluluklarının bir bitki veya bir hayvana kudsilik atfederek tapınmalarından doğmuştur. Totemcilik çoğunlukla nüfusu birkaç yüzü aşmayan küçük köy topluluklarında yayılmıştır. Bunlar hayvan, bitki ve taşlardan birini, bazı özelliklerini kudsileştirerek kabilelerine ’totem’ edinmişlerdir. Bazılarında totem, kabilenin en büyüğü olarak, bazılarında da kabile fertlerini birleştiren müşterek bir ata olarak kabul edilmiştir. Totemcilik inancında olan kabileler totemlerinin kendilerini koruduğuna, yardım ettiğine ve kendilerinin ondan geldiğine inanırlar. Çoğu müzikli, danslı ve şarkılı merasimlerle totemlerine tapınırlar. Kabile reisleri çok defa aynı zamanda büyücü, sihirbaz ve kahindir. Avrupa’da ’Totemizm’ adı verilen bu sapık inançlar, günümüzde Güney Amerika, Avustralya, Afrika ve Okyanusya’nın geri kalmış bölgelerinde yaşayan kabilelerde yaygındır. Avrupalı sosyologlar bu kabilelere bakarak, bütün milletlerin klan devresinde Totemizm inancına sahip olduklarını ileri sürmektedirler. Bunlar, insanların ilk inanıp, tapındıkları şeyin çeşitli totemler olduğunu zannetmekte ve bu faaliyetlerini doğru kabul etmektedirler. Bu sosyologlardan Emile Durkheim ve onun yolunda olanlar, Türklerin de bir klan dönemi yaşadıklarını ve bir totem inancına sahip olduklarını söylemektedirler. Sosyologların gerek insanlık ve gerekse Türkler için ileri sürdükleri bu düşünceleri faraziyeden ibaret olup, bir delile dayanmamaktadır. İslam alimlerinin eserlerindeyse bu konuda özetle şu bilgiler verilmektedir. Allahü teala yeryüzüne ilk insan ve ilk peygamber olan hazret-i Adem’i gönderdi. Bütün insanlar, bundan ve hazret-i Havva’dan çoğaldı. İnsanlar ilk defa çeşitli totemlere değil, Allahü tealaya inanıyor ve O’na tapınıyordu. Adem aleyhisselamdan sonra insanlar kendisini yaratanı unuttu. Aklı sayesinde düşündü, fakat O’na giden yolu bulamadı. Bunu evvela etrafında aradı. Kendisine en büyük faydası olan güneşi yaratıcı sandı ve ona taptı. Kabaran denizleri, yanar dağları, yırtıcı hayvanları görünce de bunları onun yardımcısı sanarak sembollerini, benzerlerini yapmaya kalktı. İşte bunlardan putlar ve Totem inancı doğdu. Çeşitli zamanlarda gönderilen birçok peygamberin bildirdiği ilahi dinlere inanmayan ve gösterdikleri yolda gitmeyen bu sapık inançlı kavimler, Nuh aleyhisselam zamanındaki tufanla yok edildi. 12 Nuh aleyhisselam zamanındaki Tufandan sonra bütün insanlık hazret-i Nuh’un çocuklarından yeniden çoğaldı. Bu arada Asya kavimleri Yafes’ten meydana geldi. Türkler, Nuh aleyhisselamın çocuklarından Yafes’in oğlu Türk’ün soyundan gelmektedir. Türk’ün çocukları ve torunları hazret-i Nuh’un dinindeydi. Orta Asya’ya yerleşmişler ve çoğalmışlardı. Uzun zaman sonra Türklerin yurdu, güneşe, aya, yıldızlara tapanAsuriler tarafından işgal edildi. Türklerin başına geçen bazı bozuk inanışlı hükümdarlar, hazret-i Nuh’un bildirdiği ilahi dini bozarak Türkleri puta tapmaya alıştırdılar. Ancak Türkler arasında ’tek tanrı, Cennet-Cehennem, ahiret, hayat, melek-şeytan, kadına itibar ve saygı, büyüğe itaat ve küçüğe şefkat’ gibi ilahi dinlere mahsus inançlar hiçbir zaman unutulmadı. Böylece bilinen Totemizm inancına kapılmadılar, ama ilahi dinden de ayrılmış oldular. Türklerin İslamiyeti kendiliklerinden seve seve ve kitleler halinde kabul etmeleri de onların hazret-i Nuh’un dinini şuur altlarında tutarak unutmadıklarını ve hep o dini aradıklarını göstermektedir. (Bkz. Türkler)