Klinik Psikolog Doktor Dilarom Demiralay’ın, huzur evlerinde yaşayan yaşlıların adaptasyon sorunu

Bölüm -2 

Bugüne kadar, kurumlar adaptasyon sürecinin bir sonraki periyodunu benimsemiştir. 

İlk dönem; adaptasyon dönemi. Dahili olarak aşağıdaki zaman dilimlerine ayrılır: ilk ay (birincil adaptasyon), kurumda üç ay kaldıktan sonra (adaptasyon dinamiklerinin değerlendirilmesi) ve altı ay sonra (tahmin oluşturma). 

İkinci dönem; adaptasyon sonrası dönemde gözlemdir. 

Çalışmamızı yaparken, deneklerin sosyo-psikolojik adaptasyon dinamiklerini analiz ederken, yatay dilimlerin sonuçlarını (patopsikolojik sonuç), duygusal alanın özelliklerini, bölümdeki davranışları, bilinç durumunu, eleştiriyi, öz-bakım becerilerini, sosyal aktiviteyi dikkate aldık. Birincil klinik konuşma yaparken, huzur evine girme nedenleri mutlaka dikkate alınmıştır (bir kişinin bağımsız bir tercihi olup olmadığı veya diğer insanlar ve / veya koşullar buna zorlanmış olup olmadığı). 

IP takiplerimizin test deneklerinin örneğine dahil edilmediğini belirtmek gerekir. şiddetli travmatik beyin yaralanmaları, prosedürel hastalıklar ile tartılmış bir geçmişi olan akut psikoz halindeki kişiler, fokal nörolojik semptomların varlığı ve demans sendromunun çok hızlı (altı ay içinde) gelişimi hakkında bilgi dışlama kriteriydi. 

Toplam test sayısı 52 kadın ve 25 erkek olmak üzere 77 kişiydi. Deneklerin yaşı 68 ila 93 yıl arasındaydı. Kadınların önemli bir üstünlüğü, nüfusun yaş-cinsiyet yapısına karşılık gelir. 

Yaşlıların duygusal alanının (anksiyete ve depresyon düzeyi) ve başa çıkma davranış stratejisinin özelliklerini araştırdık. Anksiyete ve depresyon tanısı Beck ölçekleri, Lazarus metodolojisine göre koping stratejilerinin değerlendirilmesi ile gerçekleştirildi. 

Kadınlar ve erkekler örnekleri arasında, ek olarak, anksiyete şiddetini, resmi ve depresyon önemli ölçüde (bir yıla kadar, bir yıldan üç yıla kadar üç yıldan fazla) bir huzur evinde kalış süresine bağlı olarak değiştirildi ve deneklere yaşın üzerinde bu göstergeler bağımlılığı da ortaya çıktı tüm parametreleri önemli farklılıklar vardı. 

Elde edilen verilere göre, eşlerin başlangıçta erkeklerden daha endişeli olduğu, ancak yaşla birlikte, yetmiş yıla yaklaşırken, farklılıkların eşitlendiği ve her iki grup için de aynı «endişe verici profil»ile karakterize edildiği bulunmuştur. Ayrıca, her iki gruptaki bu göstergeler eşzamanlı olarak büyür, 80-89 yaş aralığındaki zirveye ulasır, sonraki göstergelerde keskin bir düşüş görürüz. Evde yatılı kalmanın “en rahatsız edici” dönemi, garip bir şekilde, bir yıldan üç yıla kadar olan bir dönemdir. 

Açıkçası, yüksek kaygı düzeyi, yaşlı bir kişinin hayatına önemli uyumsuzluk getiren yıkıcı bir faktördür. Buna ek olarak, teşhisler için ciddi bir sorun, çoğu zaman doğru bir tanı koymayı zorlaştıran birçok somatik patoloji türü ile anksiyetenin komorbiditesidir. 

Çalışmanın sonuçları, depresyon klinik semptomlarının, huzur evinde yaşayan yaşlı erişkinlerde (hem erkek hem de kadın) anksiyete oranlarından daha belirgin olduğunu göstermektedir. Depresyonun en büyük şiddeti 80-89 yaş aralığında (hem erkek hem de kadın örnekte) elde edilir. İkamet süresi boyunca aşağıdaki özellik tespit edilmiştir: kadınlar için depresyon bir ila üç yıllık ikamet döneminde zirveye ulaşır, daha sonra kademeli olarak azalır. 

Bir kurumda yaşamın farklı aşamalarında duygusal bozuklukların teşhisine ek olarak, farklı yaşları ve her şeyden önce cinsiyeti göz önünde bulundurarak, tüm katılımcıların uyum başarısının genel bir değerlendirmesini yaptık. Aşağıdaki sonuçlar elde edildi: %41'i altı ayda başarılı bir şekilde uyarlandı; %26'sı depresyon ve duygusal bozukluklarla uyumsuzdur; % 33'ünde demans oluşur. 

Başarılı adaptasyon altında anlıyoruz. müşterinin duygusal spektrum bozukluklarının (anksiyete, depresyon) klinik olarak belirgin belirtilerinin olmaması, bilişsel ve duygusal bozuklukların belirgin negatif dinamiklerinin olmaması, yapıcı kopyalama stratejilerinin varlığı, yeterli benlik saygısı, sapkın bölümlerin olmaması. davranış, kurulan rapor (kurum çalışanları ve diğer konut sakinleri, konut bloğu, oda arkadaşları ile çalışma ittifakı), düşük hastaneye yatış sıklığı, gerektiğinde tıbbi yardım için başvuru vb. 

Bulgular önemli ilgi çekicidir ve yaşlı yetişkinlerin rehabilitasyonuna yönelik bir yaklaşımın düzeltilmesini (gözden geçirilmesini) zorlar. Huzur evinde, yaşamın ilk yılında uyum ve psiko-düzeltici müdahalelerin tam olarak bu zamanda doğru olduğu ve elde edilen verilere göre, ilk yıl geçtikten sonra psiko-düzeltmenin öneminin sadece arttığı ve bir yıldan üç yıla kadar olan sürenin en kritik olduğu düşünülmektedir. Burada, psikolog ve/veya psikoterapist dikkat ile konsantre olmalı, zamanında tespit ve müdahale etmesi icin ( anksiyete, depresif bozukluklar, çeken ilgili uzman konularında ayırıcı tanı, şekillendirme yaşlı bir adamın anlamlı kolping stratejileri, önleme somatize, depresif, anksiyete bozukluğu ). 

Adaptasyonun başarısındaki farklılıklar, yıl boyunca bu göstergelerin dinamikleri, duygusal bozukluğun başlangıcını, hızlı bilişsel gerilemeyi, vb. belirtilerini zamanında tespit etmek amacıyla, Huzur evin de yaşayan tüm konut sakinlerinin düzenli olarak planlanmış psikolo-genetik teşhisine duyulan ihtiyaç hakkında bir sonuca varmayı mümkün kılmaktadır. 

Bu yaklaşım, her yaşlı kişi için etkili ve bireyselleştirilmiş bir rehabilitasyon programı oluşturacaktır ve bu uygulama sonunda başarılı olacaktır.

Klinik Psikolog Dr. Dilarom Demiralay

Bize Ulaşabileceğiniz Adresler

https://dilarom.com/

https://www.instagram.com/dilarompsyd/