6 yıl önce
Stres gibi duygular, duygusal yeme için tek tetikleyici değildir. Kullanıcıların rapor ettiği diğer yaygın tetikleyiciler şunları içerir:
Kişinin duygusal yemeğinden kurtulması için atması gereken ilk adım, hayatlarında uygulanan tetikleyicileri ve durumları tanımaktır.
Bir yiyecek günlüğü veya günlük tutmak, fiziksel açlık yerine duygusal bir sebeple kimsenin daha fazla yemek yemesi durumlarını belirlemenize yardımcı olabilir.
Davranışlarını takip etmek, birilerinin yeme alışkanlıklarına ilişkin fikir sahibi olmasının başka bir yoludur.
Kaydedikleri davranış şunları içerebilir:
Sonra, tanımladıkları tetikleyicilere karşı önlem almak için fikirler hakkında beyin fırtınası yapmak isteyebilirler. Örneğin:
Duygusal yeme döngüsünü kırmanın diğer yollarını tartışmak için bir terapist veya psikologla konuşmak da yararlı olabilir.
Bir beslenme uzmanı veya doktor da, bir uzmana sevk veya pozitif beslenme alışkanlığı oluşturma ve gıda ile daha iyi bir ilişki oluşturma hakkında ilave bilgi sağlayabilir.
Duygusal yeme, basitçe öz disiplininden yoksun ya da daha az yeme ihtiyacı duyan bir kişinin meselesi değildir. Aynı şekilde, stresle uğraşmak için yemek yiyenler de kendi kendini kontrol etmemekle kalmazlar.
Sebepler karmaşıktır ve aşağıdakilerden bazılarını içerebilir:
Bazı insanlar için, duygusal yeme öğrenilmiş bir davranış. Çocukluk döneminde ebeveynleri zorlu bir gün ya da durumla baş etmelerine yardımcı olmak için ya da iyi şeyler için bir ödül olarak onlara yardım eder.
Zamanla, bir testte kötü bir derece aldıktan sonra bir kurabiye ulaşan çocuk, zor bir günün ardından işyerinde bir kutu çerez yakalayan bir yetişkin olabilir.
Böyle bir örnekte, duygusal yeme kökleri derindir; bu da alışkanlığın kötüye gitmesini zorlaştırabilir.
İnsanların, zorlu veya rahatsız edici duygu ve duygularla da mücadele etmeleri sık görülür. Sağlıksız davranışlara neden olabilecek bu olumsuz duyuları hızlı bir şekilde düzeltmek veya yok etmek için bir içgüdü veya ihtiyaç vardır.
Ve duygusal yeme sadece olumsuz duygularla bağlantılı değildir. Eğlenceli bir Cadılar Bayramı partisinde çok fazla şeker yemek veya Şükran Günü çok fazla tatil vesilesiyle yemek yeme örnekleridir.
Ayrıca, stres ve güçlü duyguların bir kişinin aşırı yeme içmesine neden olabilecek bazı fiziksel nedenler vardır:
Fiziksel açlık duygusal açlığı yanlış yapmak çok kolaydır. Fakat onları ayıran özellikler vardır.
Bu ince farklılıkların farkında olmak, duygusal yeme kalıplarını durdurmaya yardımcı olmak için atılmış ilk adımdır.
Duygusal açlık hızlı ve ani bir şekilde vurma eğilimindedir ve aciliyet duyar. Fiziksel açlık, bir insanın yediğinden bu yana bir süre bile olsa acil veya ani değildir.
Duygusal açlık genellikle abur cubur yemeği veya sağlıksız bir şey için arzu ile ilişkilendirilir. Duygusal olarak acıkmış olan birisi, patates kızartması veya pizza gibi özel bir şeyler istemekle birlikte, fiziksel olarak aç olan biri sıklıkla herhangi bir şeyi yiyecektir.
Dikkatsiz beslenme, birileri dikkat etmeden ya da tükettiklerini tadarken yemek yemesi.
Buna bir örnek, televizyon izlerken bütün bir dondurma kutusunu yiyor, o kadar yemek yemeyi düşünmüyordu. Bu davranış genellikle açlıkla yemeyerek duygusal yeme ile olur.
Duygusal açlık, mırıldanarak veya mırıldanarak karnıyla mideye ait değildir. Duygusal açlık, bir kişi bir özlem düşünürken veya yemek için özel bir şeyler istediğinde başlamak eğilimindedir.
Bir özlem vermek veya stres yüzünden yemek yemesi pişmanlık, utanç veya suçluluk duygularına neden olabilir. Bu tepkiler duygusal açlıkla bağlantılı olma eğilimindedir.
Öte yandan, fiziksel açıdan bir açlık hissetmek , vücuda gerekli besin maddeleri veya kalorileri vermek ve olumsuz duygularla ilişkili bulunmamaktır.
Duygusal yeme ortak bir deneyimdir ve genellikle fiziksel açlıkla bağlantılı değildir. Bazıları ara sıra yenilirken, bazıları hayatlarını etkiler ve sağlık ve zihinsel refahlarını tehdit edebilir.
Yeme alışkanlıklarının etrafında olumsuz duygular yaşayan herkes, sorunlarını tartışmak için doktorlarını ziyaret etmelidir. Ayrıca, kayıtlı bir beslenme uzmanına veya başka bir terapiste çözüm bulma veya başa çıkma mekanizmaları bulmalarına yardımcı olmak isteyebilirler.